ماده 2- شاغلین حرفه‌های پزشكی و وابسته مكلفند بدون توجه به ملیت، نژاد، مذهب و موقعیت اجتماعی – سیاسی و اقتصادی بیماران حداكثر تلاش ممكن را در حدود وظایف قانونی و حرفه‌ای خود به كار ببرند.
ماده 3- شاغلین حرفه‌های پزشكی و وابسته باید طبق موازین علمی، شرعی و قانونی با رعایت نظامات دولتی، صنفی و حرفه‌ای انجام وظیفه كرده و از هرگونه سهل‌انگاری در انجام وظایف قانونی بپرهیزند.
ماده 4- شاغلین حرفه‌های پزشكی و وابسته حق افشای اسرار و نوع بیماری بیمار، مگر به موجب قانون مصوب مجلس شورای اسلامی را ندارند.
ماده 5- شاغلین حرف پزشكی موضوع ماده یك این قانون موظف به پذیرش آن تعداد بیمار هستند كه بعد از تشخیص و اعلام سازمان نظام پزشکی، حسب مورد انجام خدمات آنان در یك زمان مناسب میسر باشد.
ماده 6- انجام امور خلاف شئون پزشكی كه مصادیق آن توسط سازمان نظام پزشکی اعلام خواهد گردید توسط شاغلین حرفه‌های پزشكی و وابسته ممنوع است و باید از ارتكاب كارهایی كه موجب هتك حرمت جامعه پزشكی می‌شود خودداری كنند.
ماده 7- تحمیل مخارج غیرضروری به بیماران ممنوع است. تعیین مصادیق مخارج غیرضروری براساس نظر كمیته كارشناسی تخصصی دادسرا و هیأت‌های انتظامی می‌باشد.
ماده 8- ایجاد رعب و هراس در بیمار با تشریح غیرواقعی وخامت بیماری یا وخیم جلوه دادن بیماری ممنوع است و پزشك می‌تواند به نحو مقتضی بیمار و بستگان را در جریان خطرات، وخامت و عواقب احتمالی بیماری قرار بدهد.
ماده 9- تجویز داروهای روان گردان و مخدر به گونه‌ای كه به حالت اعتیاد در آید ممنوع است، مگر در مواردی كه بیمار از بیماری روانی یا از دردهای شدید ناشی از بیماری‌های غیرقابل علاج رنج ببرد یا ضرورت پزشكی مصرف آنها را ایجاب كند.
ماده 10- شاغلین حرفه‌های پزشكی و وابسته مكلفند در بخش غیردولتی تعرفه‌های خدمات پزشكی مصوب سازمان نظام پزشکی و در بخش دولتی تعرفه‌های خدمات پزشكی مصوب هیأت دولت موضوع بند ك و تبصره ماده 3 قانون را رعایت كنند.
ماده 11- شاغلین حرفه‌های پزشكی و وابسته حق ندارند هیچ گونه وجه یا مالی را از بیماران علاوه بر وجوهی كه توسط مسؤولان مؤسسه درمانی ذیربط طبق مقررات دریافت می‌شود، وصول نمایند.
ماده 12- شاغلین حرفه‌های پزشكی و وابسته مكلفند در مواقعی كه به منظور پیشگیری از بیماری‌های واگیر یا در هنگام بروز بحران و سوانح از سوی سازمان نظام پزشکی و یا مراجع قانونی ذی ربط اعلام می‌شود، همكاری ممكن و لازم را معمول دارند.
ماده 13- جذب و هدایت بیمار از مؤسسات بهداشتی درمانی دولتی و وابسته به دولت و خیریه به مطب شخصی یا بخش خصوصی اعم از بیمارستان و درمانگاه و... و بالعكس به منظور استفاده مادی توسط شاغلین حرفه‌های پزشكی و وابسته ممنو ع است.
ماده 14- جذب بیمار به صورتی كه مخالف شئون حرفه پزشكی باشد و همچنین هر نوع تبلیغ گمراه كننده از طریق رسانه‌های گروهی و نصب آگهی در اماكن و معابر، خارج از ضوابط نظام پزشكی ممنوع است. تبلیغ تجاری كالاهای پزشكی و دارویی از سوی شاغلین حرفه‌های پزشكی و وابسته، همچنین نصب اعلانات تبلیغی كه جنبه تجاری دارند، در محل كار آنها مجاز نیست.
ماده 15- انتشار مقالات و گزارش‌های پزشكی و تشریح مطالب فنی و حرفه‌ای كه خارج از ضوابط علمی پزشكی بوده و جنبه تبلیغاتی گمراه كننده داشته باشد، ممنوع است.
ماده 16- استفاده شاغلین حرفه‌های پزشكی و وابسته از عناوین علمی و تخصصی غیرتأیید شده توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ممنوع است.
ماده 17- تجویز داروهایی كه از طرف وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در فارماكوپه مجموعه دارویی كشور اعلام نشده باشد، بدون توجیه علمی مورد تأیید توسط سازمان نظام پزشکی و یا انجمن‌های علمی تخصصی مربوط مجاز نمی‌باشد.
ماده 18- پزشك معالج مسؤل ادامه درمان بیمار خود در حد توانایی و تخصص به استثنای موارد ضروری است، مگر اینكه بیمار یا بستگان او مایل نباشند.
تبصره – موارد اورژانس از شمول این ماده مستثنی است و پزشك مكلف به انجام هرگونه اقدام درمانی بدون توجه به نظر و اذن بیمار و یا همراهان او می‌باشد.
ماده 19- در مواردی كه مشاوره پزشكی لازم باشد، انتخاب پزشك مشاور با پزشك معالج است. در صورتی كه بیمار یا بستگان او مشاوره پزشكی را درخواست نمایند، مشاوره پزشكی با نظر پزشك معالج به عمل می‌آید و اجرای دستورات پزشك مشاور با نظر پزشك معالج می‌باشد و چنانچه بیمار یا بستگان او بدون موافقت پزشك معالج، از پزشك دیگری برای درمان بیمار دعوت به عمل آورند، در این صورت پزشك معالج اول می‌تواند از ادامه درمان بیمار در موارد غیراورژانس خودداری نماید.
ماده 20- فروش دارو و محصولات آرایشی و بهداشتی و تجهیزات و لوازم پزشكی در محل طبابت توسط شاغلین حرف پزشكی بدون اخذ مجوز رسمی از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ممنوع است.
ماده 21- مشخصات و طرز استفاده داروهای تجویز شده به بیمار باید توسط پزشك با خط خوانا و انشای قابل فهم در نسخه قید شود.
تبصره – دكتر داروساز موظف به توضیح و درج چگونگی تجویز دارو طبق نسخه پزشك است.
ماده 22- صدور هر نسخه می‌باید براساس شرایط بیمار و اصول علمی نسخه نویسی صورت گیرد.
ماده 23- مسؤولان فنی مكلفند در تمام ساعات موظف بر امور فنی مؤسسات پزشكی نظارت كنند.
ماده 24- اندازه و سایر مشخصات سرنسخه‌ها، تابلوها و چگونگی درج آگهی در رسانه‌ها باید طبق ضابطه‌ای باشد كه به تصویب شورایعالی نظام پزشكی می‌رسد.
ماده 25- به كارگیری و استفاده از افراد فاقد صلاحیت در امور پزشكی و حرفه‌های وابسته در مؤسسات پزشكی و مطب ممنوع است.
ماده 26- شاغلین حرفه‌های پزشكی مكلفند نشانی و تغییر نشانی و تعطیل مطب و مؤسسات پزشكی خود را به سازمان نظام پزشکی محل اطلاع دهند.
ماده 27- شاغلین حرفه‌های پزشكی مكلفند در موارد فوریت‌های پزشكی اقدامات مناسب و لازم را برای نجات بیمار بدون فوت وقت انجام دهند.
ماده 28- مسؤولان فنی مؤسسات پزشكی اعم از دولتی، عمومی، خصوصی و خیریه مكلفند علاوه بر قوانین و مقررات موجود در آیین‌نامه‌های مصوب وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان نظام پزشکی، ضوابط علمی و حرفه‌ای ذیربط را رعایت كنند.
