در قانون مدنی تعریفی از اهلیت به عمل نیامده است و تنها به ذکر شرایط اهلیت اکتفا گردیده است و بدینترتیب تنها ویژگیهای شخص (اهل) در قانون ذکر گردیده که از نظر قانون مدنی اهل چه کسی است و چه شرایطی دارد؟ در اینجا به بررسی شرایط اهلیت در قانون مدنی میپردازیم:
به موجب ماده 211 قانون مدنی برای اینکه متعاملین اهل محسوب شوند باید بالغ و عاقل و رشید باشند پس از نظر قانون مدنی کسی واجد اهلیت قانونی است که دارای سه شرط اصلی باشد: 1ـ بلوغ 2ـ عقل 3ـ رشد. ممکن است بسیاری از حقوقدانان و نویسندگان و فقهاء شرایط دیگری را نیز برای احراز اهلیت اجرا لازم بدانند و لیکن باید توجه داشت آنچه که ملاک عمل بوده و معیار و میزان صحیح سنجش و تشخیص اهلیت در حیطه قانون میباشد همان است که در قانون آمده است نه کمتر و نه بیشتر. بنابراین اجتماع هر سه شرط برای احراز اهلیت اشخاص ضرورت دارد و فقدان یا عدم هر یک از شرایط، موجبات عدم اهلیت و حجر اشخاص را فراهم میسازد.
( کتاب اشخاص و محجورین- دکتر سید حسین صفایی- نشر سمت- چاپ 1400- ص222 و 223 )
کاربر گرامی: محتوای ارائه شده صرفا جهت اطلاع می باشد و در صورت اجرای مشاوره پیشنهادی و عدم حصول نتیجه ، هیچگونه مسئولیتی متوجه «کلینیک حقوقی ایران» نخواهد بود. و توصیه می شود هیچگاه بدون وکیل گام برندارید .