فروش مبیع به شرط داشتن وصف یا مقدار معین

در صورتی که مبیع عین معین باشد درج شرط صفت کمی و کیفی در عقد امکان پذیر است.

بنابراین در عقد بیع شرط صفت کمی زمانی قابل شرط است که مبیع عین معین باشد در این صورت مقدار مبیع می تواند موضوع شرط صفت قرار گیرد.عین معینی که مقدار آن موضوع شرط صفت قرار می گیرد به 3 صورت زیر متصور است:

1-در برخی موارد واحد تعیین مقدار اساس تعیین تعهدات طرفین است.یعنی به عنوان مثال ثمن متناسب با میزان واحد تعیین مقدار در عقد مشخص شده است.مثل اینکه شخصی ده تن گندم به قیمت هر تن 100 هزار تومان به دیگری می فروشد.

2-در مواردی مقدار کاملاً جنبه فرعی دارد و به عنوان یکی از اوصاف مورد نظر طرفین است و مقدار مبیع معین تعیین کننده تعهدات طرفین عقد نیست.به عنوان مثال ممکن است شخصی قطعه زمین خاصی را که محل وقوع آن برای او اهمیت دارد به مبلغ مقطوع مشخص خریداری کند بدون اینکه ثمن براساس واحد تعیین مقدارمبیع مشخص شده باشد

3-در برخی موارد با وجود اینکه مقدار به عنوان وصف مبیع مدنظر است، نه خود مبیع یعنی مقدار اهمیت نخست ندارد ممکن است مبیعی به این صورت مورد معامله قرار گیرد که ثمن در این بیع بر مبنای واحد تعیین مقدار مورد توافق واقع شود.یعنی به عنوان مثال با وجود اینکه مقدار زمین مورد معامله برای طرفین اهمیت نخست ندارد، ثمن را از قرار هر متر مربع مبلغ مشخص مورد توافق قرار دهند