قولنامه

در دهه های اخیر در معاملات املاک سند دیگری رواج فراوان یافته که با عنوان مبایعه نامه ، نام برده می شود و عبارت است از نوشته ای عادی که حاکی از وقوع قطعی عقد بیع با تمام ارکان آن و متضمن قصد طرفین معامله بر انجام بیع و انتقال ملک مورد معامله است و موضوع آن به هیچ وجه تعهد بر انتقال نیست و از قولنامه باید تفکیک شود زیرا یک مبایعه نامه حقوقی حکایت از قصد متعاملین بر انشای عقد و انعقاد آن به طور کامل است و بیع محقق می شود در حالی که قولنامه تعهدی است بر انجام قرارداد بیع در آینده که شخص خود را متعهد می کند که در آینده با طرف مقابل بیع منعقد کند. بنابراین نباید مبایعه نامه را نوعی قولنامه تلقی نمود.(کهن خشکبیجاری – محمود – مقاله بررسی لزوم قولنامه در فقه امامیه – سال ۱۳۹۰ پژوهشنامه حقوقی صفحه ۱۱۴)