جرم سب نبی

از نظر اثبات جـرم، دادگـاه مـحدودیتی نـدارد و مـی‌تواند از هـر طریقی جرم را کشف‌ نماید،‌ اما در برخی کتابهای فقهی دیده می‌شود که تلاش شده است راههای اثبات این جرم منحصر در راههای اثبات جرم قذف یعنی دو شاهد و دو اقرار شـود: «شکی نیست‌ که جرم‌ سبّ النبی با بیّنه یعنی شهادت دو مرد عادل اثبات می‌شود اما در مورد اقرار باید گفت‌ که با یک اقرار قابل اثبات است هر چند یک نـظریه‌ آنـ‌ است‌ که با دو اقرار ثابت می‌شود» حکم دیگری که در اینجا بر سبّ النبی ‌‌بار‌ می‌شود، آن است که برای اجرای مجازات قتل تفاوتی ندارد که مرتکب، توبه‌ کرده‌ بـاشد‌ یـا توبه نکرده باشد؛ برخی از‌ فقیهان اعتقاد دارند اگر سبّ کننده، زن باشد یا مرتد ملی تـوبه او‌ پذیـرفته می‌شود؛ زیرا در‌ حکم‌ مرتد است.

(زراعت، عباس، بررسی جرم اهانت به مقدسات اسلام، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، تابستان ۱۳۸۱، شماره ۵۶)