معاونت در جرم

ترغیب عبارت است از به رغبت آوردن و رغبت، به معنی میل و آرزوست؛ترغیب کننده باید آنچنان میل و آرزویی در دیگری ایجاد کند که مباشر را به ارتکاب جرم مصمم کند.ترغیب، وقتی مصداق دارد که وسایل ترغیب اثر مستقیم در مجرم برای ارتکاب جرم داشته باشد.در غیر این صورت اگر اغوا و تشویق فقط موجب ظهور حس کینه و حسادت و عداوت در مباشر جرم گردد و همین خصوصیات مبنای ارتکاب جرم شود چون این ترغیب، علت مستقیم ارتکاب جرم نبوده، ترغیب کننده معاون جرم نیست.(گلدوزیان، ایرج، بایسته های حقوق جزای عمومی، ص ۲۱۹)بنابراین ترغیب نیز باید مستقیم و فردی و موثر باشد.