عفو

۱-عفو عمومی، دعوی عمومی را ساقط می کند.اگر متهم تحت تعقیب قرار نگرفته باشد، تعقیب کیفری پس از آن هیچ گاه شروع نخواهد شد و اگر تعقیب شروع شده و منتهی به صدور حکم نشده باشد موقوف می گردد.

۲-عفو با ثبوت تقصیر معنی پیدا می کند و درباره‌ی کسانی که جرم آنها محرز و مسلم نیست بی معناست؛ بنابراین در مرحله کشف باید دلایل قوی مبنی بر وقوع جرم علیه کسی که به ارتکاب آن متهم است وجود داشته باشد.کسی که از اتهام بری است و یا احتمال برائت او وجود دارد قابل عفو نیست.

۳-عفو عمومی از قواعد آمره و الزامی است.

۴-پس از اعطای عفو عمومی دیگر نمی توان همان فعل را با وصف جدیدی تعقیب کرد.(اردبیلی، محمدعلی، حوق جزای عمومی، ص۲۷۰-۲۷۱)