اعمال قاعده منع محاکمه مجرد در جرائم مستوجب نجازات های شرعی

حسن پور وافرانی ، فاطمه بیگی حسن 

چکیده:

قاعده منع محاكمه مجدد، یکی از قواعد مهم حقوق جزای بین الملل است. بعد از انقلاب اسلامی ایران، قانونگذار این قاعده را در مباحث قلمرو مکانی حقوق جزا تا سال ۱۳۹۲ نپذیرفته بود، اما در قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ این قاعده به عنوان یکی از شرایط اعمال اصول صلاحیت شخصی و صلاحیت مبتنی بر تابعیت مجنی علیه و صرفا در قلمرو مجازاتهای تعزیری غیر منصوص شرعی پذیرفته شده است. ظاهرا تدوین کنندگان این قانون پذیرش این قاعده را در قلمرو مجازاتهای حدود، قصاص، دیات و تعزیرات منصوص شرعی مغایر با موازین اسلامی دانسته اند. در حالی که از توجه دقیق به آموزه های اسلامی از جمله ویژگی انعطاف پذیری احکام اسلامی، وجود قاعده فقهی ملازمه بین حکم عقل و شرع و نیز قواعد فقهی لاحرج و لاضرر می توان به عدم استحکام این عقیده

پی برد.

کلید واژه ها: منع محاكمه مجدد، مجازاتهای شرعی، حدود، قصاص، حقوق جزای بین الملل.