بررسی و تحلیل ارکان جرم تصرف عدوانی در حقوق ایران

محمد جعفر حبیب زاده ، کاظم کوهی اصفهانی 

چکیده:

جرم تصرف عدوانی» از جرایم علیه اموال و مالکیت است که اگرچه از بدو قانون گذاری در ایران جرم انگاری شده، لیکن با گذر زمان، بر دامنه شمول آن افزوده شده است. هم اینک، ماده ۹۹۰ ق.م.ا مهم ترین رکن قانونی این جرم است که از جمله طولانی ترین و پیچیده ترین مواد ق.م.ا می باشد و اختلاف نظرهای گسترده ای را موجب شده است. از این رو، ارائه تحلیلی جامع از آن ضروری می نماید. در این پژوهش، ضمن واکاوی ارکان این جرم، سعی شده با توجه به سیر تحول جرم انگاری و نیز غرض قانون گذار از وضع، تحلیلی دقیق و علمی ارائه گردد. تفکیک در عناوین مجرمانه شش گانه در ماده ۱۹۰ و بیان نسبت میان آنها، لزوم احراز سوءنیت در تحقق جرم تصرف عدوانی، عدم تأثیر مالکیت شاکی، امکان تحقق رفتار مجرمانه با فعل و ترک فعل، لزوم تصرف ملک غیر منقول متعلق به غير (با تکیه بر معنای عام تعلق به غير) و مستمر بودن این جرم در تمامی مصادیق، از نتایج به دست آمده است.

واژگان کلیدی:

تصرف عدوانی، اموال غیر منقول، سوءنیت، تعلق به غير.