خودکشی بیمار رو به موت با همکاری پزشک به موجب قانون مجازات جدی

فاطمه آهنگر

چکیده:

خودکشی نوعی قتل نفس همراه با وحدت قاتل و مقتول است. انتحار از دیدگاه اسلام حرام بوده و ادله آن شامل کتاب، سنت و اجماع است و برای مرتکب، کیفر اخروی وعده داده شده است. در حقوق جزای ایران، خودکشی و شروع به آن جرم نیست و از آنجا که قانونگذار ایران از نظریه مجرمیت عاریهای استفاده کرده است، معاونت در خودکشی هم جرم نبوده و قابل کیفر نمی باشد. در این مقاله به نقش همکاری پزشک در خودکشی بیمار درمان ناپذیر رو به موت، پرداخته میشود؛ اینکه آیا اتهام چنین پزشکی قتل عمد است یا رضایت بیمار رافع مسولیت کیفری پزشک خواهد بود؟ لذا در این مقاله؛ مسولیت کیفری همکاری پزشک در خودکشی بیمار رو به موت، از دو جنبه مورد بررسی قرار خواهد گرفت:

الف) پزشک از نظر قانونی مسوول رفتار بیمارش است. با توجه به حالات روحی و روانی چنین بیمارانی و با استناد به مواد ۱۶۹، ۱۶۰، ۱۶۲، ۶۹۹ و ۵۲۹ ق.م.ا جديد.

ب) پزشک، در نتیجه رفتار ارتکابی از سوی بیمارش مقصر است. با استناد به ماده ۱۶۲، بند پ ماده ۲۹۱، تبصره ماده ۱۶۵، بند الف ماده ۲۹۰، بند ج ماده ۱۵۸ و ماده 496 ق.م.ا جدید.

واژگان کلیدی: خودکشی، اختلال روانی، قتل، معاونت، مشارکت.