محسن صفری - محمد عبد الصالح شاهنوش فروشانی
1388/03/11
نویسندگان: محسن صفری - محمد عبد الصالح شاهنوش فروشانی
چکیده:
توابع به طور خلاصه اموری هستند که به تبع و به دنبال مورد اصلی در معامله وارد می شوند و معمولا بر آنها به صراحت توافق نمی‌شود. فقدان و نبود مصداقی برای تابع می تواند موضوعی برای تنازع بر سر حقوق ناشی از قرارداد، جواز و لزوم آن، بطلان یا صحت آن باشد. این در حالی است که این مساله در منابع حقوقی و فقهی بسیار مختصر و گذرا بحث شده است. حکم فقدان تابع را باید مبتنی بر تعریف و تحلیل دقیق ماهیت تابع و بررسی اینکه آیا تابع شرط ضمن عقد است یا نه بدست آورد. در این مقاله با مراجعه به فقه و حقوق ایران و تحلیل فقها از ماهیت تابع و بررسی ماده 356 ق.م و نقد آراء و نظراتی که در حقوق در تعریف تابع گفته شده است سعی شده تا اولا ماهیت تابع به صورتی کامل و روشن معلوم گردد و سپس مبتنی بر این تعریف اثر فقدان تابع، بررسی شود.
واژگان کلیدی: قرارداد، تابع مورد معامله، شرط ضمن عقد، شرط ضمنی، اراده، عرف، تفسیر قرارداد، تکمیل قرارداد