تسریع در ورود خسارت

نویسندگان: حسن ره‌پیک ، حمید افکار

چکیده:
در تحقق حسارت، زمان به عنوان یک وصف برای نتیجه تلقی می شود و نمی تواند مستند کننده نتیجه به سبب شود. امکان ایجاد خسارت در هر لحظه از زمان، در صورت تحقق شرایط و اسباب و عدم تاثیر موانع، وجود دارد اما ممکن است این خسارت به علت عدم برقراری رابطه علیت از یک بازه زمانی به بازه دیگری منتقل شده و دخالت عواملی، تحقق خسارت را تعجیل نموده یا به تاخیر بیندازد. عواملی که در این حالت، تحقق نتیجه راه خواه یک‌باره یا به تدریج، زودتر از موعد مقرر خود رقم می زنند، عوامل تسریع کندده فرض می شوند. برخی نویسندگان با در نظر گرفتن این فرض که خسارت در واقع معلول یک علت خاص خواهد بود و تحقق آن بر اثر آن سبب درنهایت قطعی است لیکن به خاطر دخالت عوامل جدید، زودتر از موعد مقرر و بدون دخالت آن عوامل قطعی‌الحصول محقق شده، عامل تسریع کننده را از مسئولیت معاف کرده‌اند اما قواعد مسئولیت مدنی، چنین نظری را با اشکال جدی مواجه می کند. همچنین در فرض تعدد این اسباب که در کنار یکدیگر، زمان خسارت را به جلوتر منتقل می کنند، شناسایی مسئولیت با پیچیدگی تعدد اسباب مواجه است.

واژگان کلیدی:

عامل تسریع کننده خسارت، مفهوم سبب، تلاقی اسباب، اثر زمان در تحقق نتیجه، تعدد اسباب