غیبت خواهان و خوانده در دادرسی مدنی با نگاهی به حقوق فرانسه

حسن محسنی 

چکیده

حضور خواهان و خوانده آثار و ضمانت اجراهای متفاوتی دارد. اگرچه قانون مقرر کرده است که حضور نداشتن هریک مانع رسیدگی نیست. راهکار کنونی ممکن است ابطال دادخواست یا صدور رای غيابی باشد. راه حل فقه امامیه، قوانین سابق آیین دادرسی مدنی و حقوق فرانسه در این باره یکسان نیست. در فقه مفهوم حضور خواهان و خوانده در مشارکت شخصی ایشان در دادرسی ظاهر می شود و بسیار متفاوت از برداشت کنونی است. در فرانسه، صدور رای غيابی در خصوص خواهان نیز ممکن است که به رای اصطلاحا تقابلی معروف است و نسبت به خوانده نیز رای غيابی صادر می شود، اما روش های متعددی در جریان دادرسی و اعتبار رای غیابی مورد توجه است تا مصادیق رای غيابی بسیار کم شود. قوانین سابق ما نیز از جنبه های مختلف قابل مطالعه و بررسی هستند. آنچه می تواند مورد تأکید قرار بگیرد، این است که افزودن بر شمار آرای غيابی و گشاده دستی در قبول واخواهی لزوما برابر با تضمین حقوق خواهان با تأمین حقوق دفاعی خوانده نیست.

واژگان کلیدی

ابلاغ واقعی، استرداد دعوا، اعتبار رای، تحریر دعوا، حضور شخصی، عدم حضور