اراده مشترک اصحاب دعوا در شروع دادرسی مدنی

نویسندگان: میثم اکبری دهنو ، مرتضی شهبازی‌نیا

چکیده:

از جمله مباحثی که امروزه اندیشه متفکران حقوق دادرسی را معطوف کرده است، رویکرد «قراردادی کردن دادگستری» است؛ این رویکرد با مخیرانه تفسیر کردن مقررات قانون آیین دادرسی مدنی، قائل به افزایش ابتکاری عمل اصحاب دعوا است. در این مقاله با توجه به این رویکرد شروع دادرسی مدنی بررسی شده است. یکی از جلوه‌های مهم تأثیر اراده مشترک اصحاب دعوا در شروع دادرسی مدنی، تحدید حق دادخواهی است؛ با این توضیح که طرفین میتوانند حق یکدیگر را برای طرح دعوا و شروع دادرسی محدود کنند. از موارد مهم دیگر تأثیر ارادة مشترک اصحاب دعوا در شروع دادرسی مدنی، توافق طرفین بر دادگاه صالح است. طرفین، ممکن است ضمن قرارداد اصلی توافق کنند اختلافات حاصله از قرارداد حاضر در دادگاهی غیر از دادگاه محل اقامت خوانده مطرح شود، یا در کارکردی دیگر از این شرط، از مجموع دادگاههای که به‌طور هم‌عرض صلاحیت رسیدگی به دعوا را دارند، به‌طور مشخص، دادگاهی را برای رسیدگی به دعوا تعیین شود. از مصادیق دیگر تأثیرگذاری اراده مشترک اصحاب دعوا در شروع دادرسی مدنی، مبحث ابلاغ است.

کلیدواژگان: ابلاغ ، اراده مشترک ، تحدید حق دادخواهی ، شرط صلاحیت ، صلاحیت محاکم