تأثیر رابطه مرتکب و بزه‌دیده بر گذشت و سازش در پروندههای ضرب و جرح

نویسندگان: محمد فرجیها ، محبوبه امینی

چکیده:

نوع رابطه و پیوند عرفی میان مرتکب و بزه‌دیده میتواند بر اقدامات و تصمیم های کنش گران در فرایند کیفری تاثیرگذار باشد که «نظریه ساختار اجتماعی پرونده قضایی» آن را به طور علمی بیان کرده است. پژوهش حاضر پیرو این نظریه و تحقیقات سابق، تاثیر رابطه اصحاب دعوا را بر گذشت و سازش در جرائم ضرب و جرح بررسی کرده است. روش تحقیق حاضر ترکیبی از روش کمی و کیفی است که شامل روش های پیمایشی، با ابزار پرسشنامه، و روش کیفی، شامل روش تحلیل محتوا است. در بخش کیفی ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات، مصابحه های عمیق و مطالعه اسناد (گرئتذع عای قضایی) بوده است که 80 پرونده ضرب و جرح مربوط به سال های 85 تا 92 شهر شیراز مطالعه شد و با نه نفر از وکلا و قضات مصاحبه شد. مطابق با یافته های تحقیق، رابطه بزهکار و بزه‌دیده بر گذشت و سازش در مراحل ابتدایی فرایند کیفری بی‌تاثیر بوده است، اما در نهایت، در برخی روابط نزدیک‌تر، تا آخرین مراحل فرایند گذشت یا سازش ایجاد می‌شود. به طور کلی تاثیر رابطه طرفین بر گذشت و سازش در مسائل مختلفی ریشه دارد که گاهی منطبق با نظریه های بیان شده و گاهی نیز خاص جامعه ایران است.

کلیدواژگان: رابطه بزهکار و بزه‌دیده ، ضرب و جرح ، گذشت