صلاحیت در لغت به معنای شایستگی، دخوری، سزاواری و اهلیت است.از لحاظ حقوقی در قانون آیین دادرسی داگاهها ی عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379 تعریفی از صلاحیت به چشم نمی خورد اما می توان گفت که صلاحیت تکلیف و حقی است که مراجع قضاوتی در رسیدگی به دعاوی، شکایات به حکم قانون دارا می باشند.مواد 26 تا 30 قانون آیین دادرسی مدنی درباره اختلاف در صلاحیت است.

اختلاف در صلاحیت وقتی محقق می شود که مراجع قضاوتی نسبت به صلاحیت یا عدم صلاحیت، مرجع دیگر را حسب مورد صالح یا نا صالح بداند به عبارت دیگر، اختلاف در صلاحیت وقتی تحقق می یابد که دو یا چند مرجع در مقابل و روبروی یکدیگر ایستاده و هرکدام حسب مورد، مرجع دیگر را صالح یا نا صالح به رسیدگی بداند.

اختلاف در صلاحیت اقسام مختلف دارد که باید آن ها را از یکدیگر تفکیک کرد و حکم هر مورد را مشخص کرد.اختلاف در صلاحیت را می توان از جهت منفی یا مثبت و هم چنین از جهت اختلاف در نوع صلاحیت (ذاتی-محلی-نسبی) تقسیم بندی کرد.